Bakakalırım giden geminin ardından, atamam kendimi denize; dünya güzel...



31 Mayıs 2010 Pazartesi

yürüdüm...
yalnızca yürüdüm durmadım,
beklemedim...
beklemek istemedim.

sıcak bir yaz günü köşe bucak kaçtım.
sevsin istemedim kimse beni.
çünkü benden uzaktı yalnızca sevmesini istediğim kişi.

ama artık farklıydı.
çünkü ben de onu sevmiyordum.
pekiştireç olmayınca duyarsızlaşmıştım sanırım...


ama ben
ne vazgeçebilirim
ne 'dur' diyebilirim,
yalnızca;
bakakalırım... bilirsin

ve şimdi mi?
şimdi;

dağ başında bir köy okuluyum yalnız!
içinde mermi çekirdeği
kapımda incir ağacı...

soframdaki domatesi tadamayanlarda aklım, canım...

sıktınız canımı...

sabret! biz öleceğiz, onlar helak olacaklar...


yeşilden gelen insan da yok artık... sustu...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder