Yolculuğum sırasında okuduğum Nazım rubailerinde kaldı aklım:


"bu ıtır senin icâdın değil, saçlarımdan uçan bahardır," dedi.
"ister gökyüzünde seyret, ister gözlerimde :
"körler onları görmese de, yıldızlar vardır," dedi...


Körler hayal ettiğini hayalindeki gibi görecekler.
Sağırlar duymayıp uyduracaktır.
Bu böyle gidecek midir ?
Gidecektir...

Kavuşsun isterdim kol düğmeleri birbirine, birbirinin aynı olan düğmeler.

Ve ardından bakarken yolculuk fotoğraflarına, gitmek istediğimin, anlam aradığımın somutunu gördüm karelerin birinde.
İşte tam sağda :)

Her bahar gitmek isteyişimin somut haliydi o...
İsteyip de anlatamadığım daha doğrusu anlatmadığım düşüncelerin fotoğrafı...

Yine devam ederken gecede dizeleri dans ettiren şairin mısraları geldi aklıma:

"bir anlam gelse,
ne varsa alsa,
gitse

bir anlam gelse,
ne varsa verse,
kalsa."
. Ö. Asaf

İşte o anlam geldiğinde gitme isteğimi de alır belki benden, ne varsa da onda verir bana en özgün şekliyle...

Ama aniden hatırladım şu dizeleri:

"gün ola
devran döne
umut yetişe."
. A. Arif

Umut hep var, hep...
Yaşamaya dair umut...

Eklemek isterim; yazamasam da doğru dürüst, ardarda mısralar anlatır beni: En saf halimi... :)

Good night benjamin...