Çoça dertliydi bugün...
Belli ediyordu...
Ailesi de dertli bu ara...
Hele ki kardeşi daha da dertli...
Biriktirdiklerini de boşalttı benim yapamadığım iç çekişiyle bir kaç vakit önce...

Ve çoça demiş ki:

"hani ölenle ölünmüyo ya.. o çok fena
bişey.. halbuki geçici bi süreliğine ölünse.. ölenin yeni yeri yurdu
görülse.. yerleşmesine yardım edilse.. sonra sımsıkı vedalaşıp geri
gelinse mesela.. işler daha bi kolay olacakmış gibi.."

Kaybedilendi önemli olan işte...
Belki de kaybedilenin gittiği yer...

Rahat mıydı giden?
Bakıyor muydu ardına?
Kalmış mıydı iç çekişi kimsede?
Merak etmiyor muydu merak edilip edilmediğini?
Ve hepsinden önce mutlu muydu gidişinden?
Gittiğinden?

Gidenin ardından şarkılar söylemekte miydi olay yoksa dert edinmekte miydi gideni?
Çoça nerden bulmuştu bu sözleri gece gece?
Neden doldurmuştu tüm gözleri?
Peki sarp insan niye böyle yapmıştı gece gece?
Çok mu üzülmüştü sevdiğinin ardından?
Sevdiği gerçekten gitmiş miydi?
Yoksa hala onda mıydı?
Galiba ondaydı...
O böyle kaldıkça da onda olacaktı...

Sanırım biliyorum azıcık ucundan bu durumu... Azıcık da olsa...